Helaas, was het maar waar. Opvoeden gaat niet vanzelf. Het is een proces van vallen en opstaan en iedereen doet zijn best om er het beste van te maken. Toch speelt er van alles een rol op de achtergrond en dat alles samen maakt jouw manier van opvoeden.
Het begint al tijdens de zwangerschap. Je bent je bewust dat de kleine aan het begin echt hulpeloos is en jou nodig heeft. Ook komt dan direct het gevoel van verantwoordelijkheid boven drijven. Je wilt er alles aan doen om de kleine gelukkig te maken. Je wil altijd voor hem klaar staan. Hoe jij in het leven staat, speelt dus ook een belangrijke rol. Kun je je geduld bewaren als de kleine weer eens wat doet wat niet mag? Of word je dan boos en ga je je stem verheffen? Welk voorbeeld wil jij doorgeven? Hoe ga jij om met het feit dat je kind jou gaat spiegelen? Misschien doe je alles wel met een lach en vol humor. Lach je dan ook alle problemen weg? Durf je zelf ook om hulp vragen, als het even tegen zit? Kun je dan nog steeds de mooie momenten naar boven halen? Die zijn er altijd, ook al zijn ze niet goed meer te zien. Jouw hele houding, je karakter en je beeld tellen dus ook mee.
Daarnaast speelt ook je eventuele partner een rol en je woon- en leefsituatie. Sta je op 1 lijn met je partner of sta je er misschien zelfs alleen voor en is dat dan een (on)bewuste keuze? Vind je dat je moet thuisblijven, parttime kunt gaan werken of misschien zelfs fulltime? Wat voor woning heb je en heb je voldoende geld om te besteden. Hoe creatief ben je in het bedenken van leuke activiteiten die niks kosten? Overspoel je hem met cadeaus en dure activiteiten omdat je er minder vaak bent? Dit zijn allemaal factoren die meespelen om te bepalen hoeveel tijd en aandacht jij aan de kleine besteedt.
Tja, en dan heb je de omgeving ook nog, die zodra ze horen dat je zwanger bent je allemaal adviezen gaan geven. Terwijl er maar een advies nodig is, volg je moedergevoel. Die klopt altijd en durf dit ook aan te geven. Luisteren ze niet, prima dan gaat het het ene oor in en het andere weer uit. Daarnaast kijk je natuurlijk ook naar de voorbeelden van ouders in je omgeving. Dat kan ik ook wel eens doen of dat juist niet. Als je bij vrienden langs gaat, zie je immers hoe zij met hun kinderen omgaan en dat geeft ook weer een reactie bij jou.
Dat laatste bepaal je natuurlijk ook vanuit je eigen opvoeding. Ga je het hetzelfde doen als jouw ouders of juist helemaal anders? Meestal heeft dit te maken met het feit of je gehoord en gezien bent en of er genoeg aandacht was voor iedereen.
Je merkt dus al dat er erg veel meespeelt wat bepaalt op welke manier jij gaat opvoeden. Misschien is dit een mooi moment om eens te reflecteren waarom jij de keuzes maakt die je maakt.
