De zone van de naaste ontwikkeling is voor ons erg belangrijk. Ons doel is om kinderen spelenderwijs wat te leren en dat hebben we van jongs af aan ook bij onze eigen kinderen gedaan. We willen ze graag zelfstandig maken, maar ook zelf ontdekkend en zelf dingen uitproberen. Wat kan er nu eenmaal mis gaan? Wij stellen ons zelf dan de vraag “gaan ze er aan dood?” Nee, probeer maar uit. Kan het hoogstens een ritje ziekenhuis worden… Tja, dan hebben jullie zeker een abonnement in het ziekenhuis? Nee hoor, onze zoon is er nog nooit geweest en onze dochter eenmalig, na een misstap van de zitzak 😊
Hoe wij dit aangepakt hebben? In principe mag alles dus hier. Van jongs af aan hebben ze mee geholpen met koken. Aten we nasi, dan stonden zij er naast op een krukje met een mesje en sneden de prei en de paprika. Vervolgens hebben we dit uitgebreid en mochten ze helpen met het rul maken van het gehakt. Tja, en stiekem er wat uitpakken en snoepen natuurlijk… Vervolgens kregen ze er weer een stukje verantwoordelijkheid bij. Vanaf het voortgezet onderwijs hebben ze allebei een kookdag. Dus zelf de boodschappen regelen of toevoegen aan het boodschappenlijstje en koken maar. We eten erg gevarieerd. Vooral onze zoon houdt van uitproberen. We hebben al op meerdere manieren gebakken aardappeltjes gehad en alle groenten zijn al ontdekt. Hij is ook dol op lasagne, maar wilde graag het eens helemaal zonder een pakje maken. Mag dat? Ga je gang! Laatst vroeg hij of hij mocht experimenteren? Maar als het mislukt? Dan regelen we gewoon toch wat anders, was onze reactie, ook wetende dat het gewoon goed ging. Hij had pita broodjes doormidden gesneden en ze bedekt met pizzasaus en er mini pizza’s van gemaakt. Je raadt het al, wij zouden er nooit opkomen en het was heerlijk en wordt ook al vaker gemaakt ondertussen. Onze dochter vindt het vooral leuk om allerlei kleine gerechtjes te maken, een hapjes avond en daarnaast maakt ze veel schotels, dus ideaal. Het scheelt mij 3 dagen koken, Mark heeft ook een kookdag, en zij hebben er lol in en hebben een goede basis voor later.
Ook het koekjes bakken, cupcakes maken etc. doen ze al van jongs af aan. Weet je nog hoe het moet? Heb je een recept? Ga je gang en als je hulp nodig hebt, roep je maar. Natuurlijk was de oven in het begin de taak van mama.
Een ander belangrijk iets bij ons is het genieten van de natuur. We wandelen vaak en dan kwam ook altijd de vraag, mag ik over die boomstam heen lopen? Wow, wat een mooie klimboom, mag ik?! Ja hoor! Later vragen ze niet eens meer, maar gaan ze er voor. Ze weten en voelen heel goed zelf hun grenzen. Onze dochter deed af en toe mee en verlegde zo haar grenzen en onze zoon klom het liefst zo hoog mogelijk. Hij leerde zo heel goed hoe hij het moest aanpakken, behendigheid, en hoe hij in moest schatten wat te doen, als het fout ging. Dan hoor je eenmalig: “Deze tak is niet zo stevig, als ik dacht. Wil je voor de zekerheid er onder komen staan, papa?” En hup, jij ging al door na de volgende en wist voortaan, hoe hij dit kon testen. We hadden wel een regel, jij kiest zelf hoe hoog je kunt en wil gaan en moet ook zelf weer terug. Wij halen je niet…
En nu? Nu hebben we 2 zelfstandige pubers, die zich prima kunnen redden. Moet er wat geregeld worden? Zijn ze het niet eens met de leerkracht? Ze regelen het zelf. Onze dochter vond het raar en oneerlijk dat meiden wel wat in hun haar mochten en jongens nooit een pet op. Vervolgens regelde zij gewoon een “hoedjesdag” op school. Onze zoon heeft nu een handtekening actie geregeld, omdat hij het er niet mee eens is, dat er toetsen zijn in de eerste week na de vakantie. Ik heb vakantie en dat is vrij, dus ook vrij van leren. Zelfs leraren hebben getekend. Hij kwam trots thuis en vertelde wat hij had gedaan en vroeg mij hoeveel handtekening hij had. Ik dacht, puur zijn klas, maar het antwoord was ruim 200. Ik ben gewoon in de pauze alle tafels bij langs gegaan en de leraar heeft even extra kopietjes gemaakt en volgende week geef ik het aan de leerlingenraad. Hoe trots ben je dan als ouders?!
Dus die van ons, die komen er wel. Ze zijn zelfstandig, kunnen problemen oplossen, kunnen nadenken wat de volgende stap kan zijn, zijn creatief in het oplossen van problemen en hun toekomstige partner treft het met de kookkunsten 😊
De volgende keer, zal ik uitleggen wat jij nu kunt doen voor kinderen en hoe je ze begeleidt.
