Kinderen en een scheiding

En dan komen ouders van kinderen in je opvang ineens met de mededeling dat ze gaan scheiden. Wat nu? Dat is waarschijnlijk de eerste vraag die bij je opkomt.

Op het moment dat ouders bij je komen met deze mededeling, kun je er vanuit gaan dat het vast staat en definitief is. Wel kan het zo zijn dat de ene ouder het nog moet verwerken en er nog niet helemaal achter staat en in een ontkenning of emotionele rollercoaster zit. Voor ouders is dit ook een heftige periode. Er moet immers ontzettend veel geregeld worden en ook overlegd worden en dat kan in deze emotionele tijd erg lastig zijn.

De eerste vraag die je ouders kunt stellen is of de kinderen al op de hoogte zijn en hoe de reactie was. Hier kun je al veel uithalen. Jonge kinderen kunnen het aanhoren en vervolgens door gaan met spelen. Ze hebben immers geen besef wat het allemaal in de praktijk kan gaan betekenen. Twee huizen en 2 slaapkamers klinkt ook wel leuk toch? Dit kan emotioneel bij de ouders ook even binnen komen. “Ze werden helemaal niet verdrietig en gingen gewoon spelen.” Jonge kinderen kunnen ook de emotie van de ouders overnemen en ze spiegelen. Oudere kinderen kunnen helemaal in paniek raken, omdat ze vaak ook al voorbeelden in de omgeving hebben. Deze zijn ook niet altijd positief. Zij hebben veel vragen, maar kunnen ook boos zijn op de ouders of zichzelf ineens erg schuldig voelen, ik was ook wel vaak dwars de laatste tijd, en ineens alles voor beide ouders willen doen en ze gaan pleasen. Soms komt er niet direct een reactie, omdat alles eerst verwerkt moet worden. Vraag dan later nog eens en blijf dit doen. Ze moeten de tijd krijgen om dit te verwerken.

Tijdens de opvang is het belangrijk dat jij eerlijk bent en er voor ze bent. Als ze een vraag hebben, geef je eerlijk antwoord. Ook als je het niet weet. Ze willen immers graag hun verhaal kwijt, maar ook een luisterend oor. De informatie geef je op hun eigen niveau, maar maak je hier niet druk om. Dingen waar ze niks mee kunnen, horen ze ook niet en zijn ze dus ook niet mee bezig. Ze halen er echt uit, wat op dat moment bevredigend is voor ze.

Daarnaast is het belangrijk dat je de emoties en gevoelens in de gaten houdt. Merk je dat iets teveel wordt, zeg dat dan ook. “Ik zie dat je het even lastig hebt, kan ik wat voor je doen / je ergens mee helpen?” Is het verdrietig, geef dan aan dat het mag huilen en dat het ook erg vervelend is.

Daarnaast zijn de kinderen loyaal naar beide ouders toe en kunnen ze zichzelf ook schuldig voelen. Geef dan ook eerlijk aan, dat dit een probleem is tussen papa en mama en dat hij er niks aan kan doen. Geef ook aan dat papa en mama nog steeds van hem houden, ook al ziet hij ze straks niet altijd. Merk je dat de ouders een onderlinge strijd hebben en het kind daar moeite mee heeft, geef dit dan ook bij de ouders aan. “Ik zie en merk dat het allemaal niet zo soepel verloopt. Ik snap dat dat erg lastig is, maar ik merk aan jullie kind, dat hij dat erg lastig vindt. Jullie blijven wel beide zijn papa en mama. Ik hoop dat jullie hier rekening mee kunnen houden.”

Mochten ouders bij je komen en je vertellen dat ze willen scheiden, maar niet goed weten wat ze moeten doen, hoe ze dit moeten vertellen? Dan kun je ouders de volgende tips geven:

Kies samen een moment om het samen te vertellen. Dit zorgt voor een stukje veiligheid. Neem er ook de tijd voor. Dus als je erna nog moet sporten, is dat niet handig. Zorg ook dat alle kinderen erbij zijn. Via een ander horen, is niet handig en het is ook belangrijk voor het hele gezin en het gezinsgevoel.
Geef bij het gesprek aan, dat dit een keuze is van jullie samen (ook al voelt dit niet helemaal zo). Vertel het op het gemiddelde niveau van de kinderen. De jongste pikt er uit, wat hij wil en de oudste snapt het wel en komt zelf wel met vragen. Ook kunnen ze elkaar dan steunen en met elkaar in gesprek gaan.
Komt er niet direct een reactie of een reactie die je niet had verwacht? Blijf rustig en blijf in gesprek de komende tijd en dagen. Wees er allebei voor de kinderen. Jullie blijven beide een ouder (ook al vind je dit niet leuk). Kinderen kunnen als ze ouder zijn, eventueel ook zelf beslissingen maken. Maak de ander dus ook niet zwart. Kinderen zijn loyaal en kunnen hier niet goed mee omgaan en dit geeft stress. Ze willen beide tevreden houden.
Beantwoord de vragen eerlijk, ook als je iets nog niet weet. Bijv. waar ga ik straks wonen?
Kinderen verwerken het op hun eigen manier en in hun eigen tempo. Dit is dan ook erg belangrijk. Zie je kind.
Vertel ze niet alle details, kunnen ze niks mee en dit is ook tussen de ouders. Vertel wel eerlijk de gevolgen die je al weet. Zeg dan ook dat papa en mama alles gaan doen om het goed te regelen en er voor ze zijn.
Tenslotte nog het allerbelangrijkste: Laat ze zeggen, dat de kinderen niet schuldig zijn en ze altijd van de kinderen blijven houden. Ook al zien ze ze niet elke dag. Ze zijn er voor ze en zijn ook altijd welkom om te praten.
Ook ouders kunnen begeleiding krijgen bij het opstellen van het ouderschapsplan etc. Daar hoeven ze zich niet voor te schamen. Deze mediator helpt en begeleidt ze beide, zodat het proces goed verloopt en dit is ook erg belangrijk voor de kinderen.

Daarnaast nog de laatste tip. Ga geen partij kiezen. Jij bent er voor de kinderen en hun welzijn. Laat je er ook niet tot verleiden….