Emoties, wat doe je ermee?
“Niet huilen, is niet nodig!” Dit hoor ik regelmatig om mij heen. Ook ik heb dat in het verleden wel eens gezegd, maar toen ik er over nadacht, ben ik er snel mee gestopt. Vroeger was het namelijk erg normaal om te zeggen dat je niet mocht huilen. Je bent al zo oud of je bent toch geen baby meer klonk er dan nog bij. Stoere jongens huilen niet is nog zo’n uitspraak.
Maar wat zeggen we eigenlijk hiermee? Je voelt je verdrietig, maar je mag het niet uiten of erkennen. Wat je voelt mag niet en moet je ontkennen. Ook kinderen met driftbuien horen niet. Je mag die boosheid niet voelen. Dat klopt niet. Je mag dus niet luisteren naar je lichaam. Je mag je emoties dus niet voelen.
Wat gebeurt er dan? Alles kroppen we op en blijft wel ergens in ons lichaam vastzitten. Het hoopt op. We herkennen geen signalen meer die ons lichaam ons aangeeft. We komen steeds verder van ons lichaam af te staan.
Wat kunnen we doen? Erken de gevoelens van je kind. Je mag huilen, je mag boos zijn. Praat over de verschillende emoties en wanneer je ze kunt voelen. Verwerk het eventueel in een spel, als je kind het lastig vindt om de emoties te benoemen. Welke emotie beeld ik uit met mijn gezicht? Hoe voel je je als je een enge droom hebt?
Wat is dan het resultaat? Een kind dat zijn lichaam kent en er naar kan luisteren. Een kind dat geen opgekropte woede of verdriet in zich heeft. Een kind dat over zijn gevoelens kan praten.
Maar het belangrijkste wat we dan krijgen is een volwassene die lekker in zijn vel zit en alle signalen van het lichaam kan herkennen! Iemand die het aan kan voelen als het teveel is en even gas terug neemt. Kortom iemand die gelukkig is en blijft ademen.
Wil je hier graag meer over weten? Werk je als professional in de kinderopvang? Geef je dan op voor de training Emoties in de kinderopvang. Dit kan zowel live als online.
Loop je hier als ouder tegenaan en kun je wel hulp gebruiken? Volg dan eens de SOS Kinderen en emoties training bij ons. Dit kan online en live bij ons in Nijverdal.